سپاسگزاری از همدردی و مشارکت در مراسم خاکسپاری و يادمان سيمين درويش پور، رکسانا و مهرداد درويش پور

روز پنج شنبه ۱۱ دسامبر ۲۰۰۸، مراسم خاکسپاری و يادمان عزيزمان سيمين درويش پور با حضور جمع گسترده ای از بازماندگان، نزديکان و دوستدارانش و هم چنين تعدادی از شخصيت های سياسی و فرهنگی ايرانی برگزار شد. مراسم خاکسپاری به گونه ای کاملا سکولار در آرامگاه Silverdal kappel در استکهلم، با پخش چند قطعه موسيقی سوئدی و ايرانی، معرفی زندگی نامه سيمين درويش پور و تلاش هايش در راه آزادی و عدالت، خواندن اشعاری از تئودوراکيس و قطعه شعری از شاعر گمنام انگليسی با نام "بر مزار من گريه نکنيد" و خواندن متن "آخرين وداع" از فرزندش برگزار گرديد.

در مراسم يادمان در هوسبی ترف نيز پيام های همدردی از ايران، اروپا، آمريکا، استراليا، کانادا از سوی بهرام رحمانی و نسرين بازخوانی شد. فيلمی از ياد واره های سيمين درويش پور نشان داده شد و زندگی نامه اش خوانده شد. اشعار و يادمان هايی از علی آئينه، عباس سماکار، حميد حميدی، غريب آشنا، امير کيا، ميرزا آقا عسگری- مانی، مجيد نفيسی توسط خود ايشان و يا مجريان مراسم قرائت شد. بهرام رحمانی، نادر شکيبا، فرزين ايران فر، منصور اکبری، منوچهر و چند تن ديگر از نزديکان جنبه های گوناگون زندگی او سخن گفتند.

پايان بخش مراسم يادمان خواندن پيام های همدردی بود که از کشورهای گوناگون ارسال شده بود. مهرداد درويش پور نيز در سخنان خود از همدردی ها و شرکت حضار در هر دو مراسم سپاسگزاری کرد.

***

آخرين وداع

مرگ قديمی ترين همزاد آدمی است که رازآلود بر هستی اش سايه گسترده است. آوازه خوان فراق جاودان و تهمتنی پر زور است که پشت همه را بر خاک می کوبد و استيصال آدمی را در ناتوانی اش در چيرگی بر مرگ به رخ می کشد. يعنی براستی اين همه خواهش و کوشش برای ماندن و جاودانگی، تنها با قهقهه و بی اعتنايی بی رحمانه مرگ نقش بر آب می گردد؟ آيا تمام حسرت آدمی، ناشی از آگاهی اش از حقارتش در برابر فرجام هستی است؟ برای آنان که نظر به آسمان ندوخته اند راهی جز افسون زدايی از مرگ، همزيستی با آن و کوشش برای دنيوی ساختن وداع آخرين وجود ندارد. يادواره ها، خاطره ها و آن چه آدمی از خود بر جای می گذارد، وجود پس از مرگ را معنا می بخشد. وجودی که هرچند فاقد حيات است اما با ردپا ی خود حضورش را به رخ می کشد.

شايد وقت آن فرا رسيده است که به پاس هماورد طلبی ها عزيز از دست رفته امان سيمين درويش پور عليه رنج های زندگی، به پاس پيکار و حرمتش برای آزاد زيستن، به پاس مهر ورزی ها و چشم مراقبش برای ديگری که از او مادری برای همگان ساخته بود، به پاس خرسند و سربلند زيستنش در واپسين دهه های زندگی، وداع جاودان با او را با اشک شوق و رضايت خاطر همراه سازيم.

مهرداد درويش پور، ۱۱ دسامبر ۲۰۰۸

***

سپاسگزاری

زمين بستری ديگر گشود تا مادر سيمين درويش پور
در کامِ بسترش بيآسايد
ما در بستر ِ زمان در سُوگ نشسته و سُوگزار شديم
اندی پس از درگذشت ِ مادر،
آبشاری از مهربانی بر پيکر و نگاره هايش افشانده شد
که ژرفای نشان ِ نشانه های را نمی توانيم پاسُخ گوييم

بدينسان: سپاس و ستايش از همه بستگان، دوستان، ياران، رسانه های گروهی، سايت ها، احزاب، نهادها و انجمن ها و شخصيت های اجتماعی، سياسی و فرهنگی و دانشگاهی که با پيام های خود و يا حضور در آيين های خاکسپاری و يادمان، ما را ياری داده اند، را داريم.
همچنين با سپاس بيکران از خواهرزاده های سيمين درويش پور که همراه با ديگر نزديکان و خويشاوندانش همزمان مراسم يادبودی برای مادر سيمين در ايران برگزار کردند.

رکسانا و مهرداد درويش پور
۲۱ دسامبر ۲۰۰۸