هاله اسفندياری: در زندان با من بدرفتاری نشد، بی بی سی

هاله اسفندياری، پژوهشگر ايرانی-آمريکايی که پس از رهايی از زندان اوين به آمريکا بازگشته است در يک کنفرانس خبری در واشنگتن گفت در زندان مورد بد رفتاری جسمی يا روحی قرار نگرفته، اگرچه زندان در هر حال تجربه خوشايندی نيست.

خانم اسفندياری که مدير بخش خاورميانه مرکز پژوهشی وودرو ويلسون در واشنگتن است، پس از حدود ۴ ماه بازداشت در زندان اوين به اتهام "اقدام عليه امنيت ملی" با وثيقه سيصد ميليون تومانی از زندان آزاد شد .

او که اتهام " تلاش برای براندازی" حکومت ايران را رد کرده در گفتگو با خبرنگاران گفت هنوز هم معتقد است دولت ها بايد با يکديگر گفتگو کنند.

هاله اسفندياری تاکيد کرد که در مدت بازداشت و بازجويی هيچگاه با او درباره محاکمه و يا وجود يک پرونده قضايی عليه اش صحبت نشده بنابراين اميدوار است اين ماجرا فيصله يافته باشد.

خانم اسفندياری که در اين کنفرانس خبری ازتمام افرادی که خواستار آزادی او از زندان شده بودند، از جمله زنان عراقی که با ارسال نامه ای خواهان آزادی اش شده بودند و به ويژه از شيرين عبادی-فعال حقوق بشر-که حاضر شده بود وکالتش را برعهده بگيرد، تشکر کرد.

هاله اسفندياری گفت در چهارچوب محدوديت های زندان، مسوولان امکاناتی برايش فراهم کردند که زندگی را برای او تحمل پذير کرد.

خانم اسفندياری همچنين تاکيد کرد محل حبس او در زندان اوين يک سلول انفرادی کوچک و تاريک نبوده بلکه به گفته وی اتاق نورگير نسبتا بزرگی بوده که در آن، در فاصله بازجويی ها برنامه مرتب ورزش، مطالعه و نگارش کتابی در ذهنش را پی می گرفته است.

او گفت بازجويانش از وی سوالات زيادی در زمينه فعاليت های مرکز تحيقيقاتی وودرو ويلسون، بخش خاورميانه و پروژه ايران آن کردند و او تلاش کرده به آنها بفهماند هيچ کدام از فعاليت های اين موسسه مخفی نيست.

به نام دموکراسی

خانم اسفندياری گفت از نحوه برخورد مقامات زندان با ساير زندانيان خبری ندارد اما با او با احترام رفتار شده، هميشه او را شما يا خانم اسفندياری خطاب کرده اند به جز يک مورد پيش از آنکه وارد زندان اوين شود.

او در توضيح گفت تنها در يک مورد پيش از ورود به زندان اوين يکی از بازجويان بر سر او فرياد کشيده و او نيز در جواب گفته آخرين بارت باشد که با من بلند صحبت می کنی.

در کنفرانس خبری که در مرکز وودرو ويلسون برگزار شد از خانم اسفندياری درباره فيلمی جنجالی که از او و دو پژوهشگر ديگر در تلويزيون ايران پخش شده نيز سوال شد.

خانم اسفندياری گفت اين فيلم را که "به نام دموکراسی" نام گرفته هنوز تماشا نکرده است.

او افزود: "زمانی که از من خواستند در برابر دوربين صحبت کنم، من متن صحبتم را آماده کردم. اين يک جلسه پرسش و پاسخ نبود. حدود يک ساعت درباره مرکز وودرو ويلسون و ديگر سازمان های تحقيقاتی تا آنجايی که می دانستم حرف زدم. فکر می کنم که ويديوی صحبت های من را ويرايش کردن و از بخشی هايی از حرف هايم برای توليد آن ويديو استفاده کردند."

اين پژوهشگر می گويد تجربه ۸ ماه اخير در ايران موجب نااميدی اش شده اما از کسی کدروتی به دل نگرفته است.

خانم اسفندياری گفت برای همه، به ويژه کسانی که در ششمين دهه زندگی شان هستند، گذراندن ۴ ماه در سلول انفرادی و در انزوا و تنهايی خسران بزرگی است.

به گفته خانم اسفندياری، ديپلمات های متعددی از کشورهای مختلف در کنار موسسات و افراد گوناگون برای آزادی او تلاش کرده اند.

او گفت تنها پس از آن که در زندان روزنامه در اختيارش گذاشتند از آنچه در دنيای خارج از اتاقش در زندان می گذشت بی خبر بوده و حتی تا پيش از ازادی از زندانی بودن علی شاکری، ديگر زندانی ايرانی امريکايی خبر نداشته است.

خانم اسفندياری در عين حال گفت نامه ای را که لی هميلتون، رييس مرکز وودرو ويلسون به رهبر ايران نوشته نديده و محتوای اين نامه و سه نامه ديگری که آقای هميلتون به چند مقام ايرانی ديگر نوشته و يا پاسخ هايی که در مقابل دريافت کرده منتشر نخواهد شد.

به گفته اين پژوهشگر، مقامات زندان هرگز به او نگفتند که رهبر ايران پاسخ نامه آقای هميلتون را داده است.

خانم اسفندياری گفت هرگز نفهميده که چرا مانع خروجش از ايران شده اند اما افزود بعد از چند ماه مورد بازجويی قرار گرفتن متوجه شده که عواملی در وزارت اطلاعات ايران معتقدند حال که آمريکا از نظر نظامی در عراق گرفتار است، برای پيشبرد اهدافش در ايران به راه اندازی انقلابی از نوع انقلاب های اوکراين و گرجستان متوسل خواهد شد.

خانم اسفندياری افزود بخشی از وزارت اطلاعات ايران موسسات مطالعات استراتژيک و بنياد ها را واسطه راه اندازی اين انقلاب ها می دانستند و به همين دليل و برای دريافت اطلاعات بيشتر در خصوص مرکز وودرو ويلسون او را دستگير کرده اند.